Yakın zamanda yapılan bir araştırmada, mamutların, dev tembel hayvanların ve bitki yiyen 44 dev “megaotçul” hayvanın 50.000 yıl önce neden soyunun tükendiği incelendi. Bilim insanları, bu canlıların neslinin tükenmesinin sebebinin, son iki Buzul Çağı boyunca yaşanan şiddetli iklim değişiklikleri olduğunu düşünüyordu. Ancak yeni bir çalışma, insanları suçluyor.
Mail Online’ın haberine göre, paleoklimatoloji verileri, korunmuş DNA örnekleri, arkeolojik kanıtlar ve daha fazlasını bir araya getiren kapsamlı bir incelemeyle, ilk avcı-toplayıcılardan gelen “insan avcılığının” bu türlerin neslinin tükenmesinde en büyük etken olduğu belirlendi. Araştırmacılar, “Davranışsal olarak modern insanların doğrudan ve dolaylı baskıları için güçlü ve kümülatif bir destek var” sonucuna vardılar.
Araştırma Sonuçları ve İnsan Etkisi
Bilim insanları uzun zamandır mamutların, dev tembel hayvanların ve 44 devasa, bitki yiyen megaotçul hayvanın yaklaşık 50.000 yıl önce neden soyunun tükendiğini tartışıyordu. Yapılan araştırma sonuçları, bu türlerin neslinin tükenmesinin ardındaki temel etkenin insanlar olduğunu gösteriyor.
Megafauna olarak adlandırılan 45 kilogram üzerindeki büyük hayvanların, modern çağlardaki ortalamanın üzerindeki yok olma oranları olduğu görülüyor. Fosil kayıtları, bu büyük türlerin farklı zamanlarda ve hızlarda tükendiğini gösteriyor. Araştırmacılar, bu yok oluşların çoğunun modern insanların yerel olarak gelişiyle bağlantılı olduğunu ileri sürüyorlar.
Büyük Hayvan Popülasyonundaki Azalma
Aarhus Üniversitesi’nde çalışmalar yapan Jens-Christian Svenning, “Erken modern insanlar en büyük hayvan türlerinin bile etkili avcılarıydı ve büyük hayvanların popülasyonlarını azaltma yeteneğine sahiplerdi” diyor. Büyük hayvanlar, uzun gebelik dönemleri, az yavru sayısı ve cinsel olgunluğa ulaşma süreleri nedeniyle insan avcılığına karşı savunmasızdılar.
Megafauna Yok Oluşunu Etkileyen Faktörler
Yapılan araştırmalarda, tarih öncesi insanlar tarafından büyük hayvanları avlamak için kullanılan antik tuzaklar, insan kemiklerinin analizleri ve mızrak uçlarındaki protein kalıntıları bulundu. Bu bulgular, atalarımızın çevredeki en büyük memelilerden bazılarını avladığını gösteriyor.
Araştırmacılar, megafaunanın yok olmasında iklim değişikliğinin değil, insan avcıların etkisinin daha belirleyici olduğunu tespit etti. Özellikle büyük ve seçici megafauna kaybının, insan avcıların göçüyle ilişkili olduğu belirlendi.
Korumaya İhtiyaç Duyulan Canlı Türleri
Araştırmacı Svenning’e göre, megafaunanın yok olması ekosistemleri olumsuz etkileyebilir. Bu büyük canlılar tohum dağılımında, bitki örtüsünün şekillenmesinde ve besin döngüsünde rol oynarlar. Bu nedenle, aktif koruma ve restorasyon çabalarının önemli olduğunu vurguluyor.
Kaynak: Mail Online
